Ciekawym paradoksem jet to, że kiedy zaakceptuję siebie takim, jakim jestem, zmieniam się.
C.Rogers
Psychoterapia humanistyczna jest prawdopodobnie najpopularniejszym obecnie z nurtów terapeutycznych. Rozwinął się on jako ‘trzecia siła w psychoterapii’ w opozycji do behawioryzmu i psychoanalizy, twierdząc, że oba te kierunki redukują istotę człowieka do popędów lub reakcji na bodźce.
Terapia humanistyczna to ogólny termin, w którym mieszczą się różne szkoły pracy terapeutycznej, każda z nieco odmiennymi technikami i wynikające z nieco innych tradycji. Za początek terapii humanistycznej uważa się takie postacie jak Abraham Maslow, Carla Rogers i Fritz Perls, którzy uważali, że każdy człowiek jest wyjątkowy i ma potencjał do zdrowego i twórczego rozwoju. Podstawowe założenie teoretyczne terapii humanistycznej jest istnienie pewnego organicznego potencjału, pewnej tendencji w każdym człowieku, która popycha nas do samoaktualizacji i optymalizacji. Przejawianie i odczuwanie tej rozwojowej siły może zostać zakłócone poprzez rozbieżność pomiędzy wartościami, normami i postawami, które z niej wynikają a tymi które zostały nam narzucone w procesie socjalizacji. Kiedy dokonujemy osądów sytuacji i podejmujemy decyzje możemy kierować się albo zewnętrznym systemem wartości i postaw, albo być w kontakcie z naszymi własnymi najgłębszymi uczuciami i doświadczeniami. Źródłem naszych problemów psychologicznych jest właśnie ten rozdźwięk, ta niezgodność (incongruence) pomiędzy narzuconym przez społeczeństwo normami a organicznymi potrzebami człowieka. Rogers przekonywał że jeśli nasze oceny, myśli, decyzje i działania wywodzą się z tej wewnętrznej tendencji do rozwoju, cechuje nas wiara w siebie, poczucie własnej wartości, akceptacja, samoświadomość i łatwość w wyrażaniu siebie.
Zadanie terapeuty
W takim rozumieniu istoty człowieczeństwa rolą terapeuty jest nie diagnoza dysfunkcji czy patologii, ale właśnie umożliwienie przejawiania się uzdrawiającej tendencji do samorozwoju. Odbywa się to poprzez zapewnienie przez terapeutę trzech podstawowych warunków: empatii, bezwarunkowej akceptacji i autentyczności. Tylko wtedy osoba, nazywana tutaj klient (w odróżnieniu od pacjenta) może zaakceptować siebie takim, jakim on jest oraz usunąć sprzeczności pomiędzy własnymi odczuciami, a tym co jest uznawane za społecznie akceptowalne. Klient wtedy może osiągnąc zrozumienie i świadomośc, oraz może doświadczyć być może po raz pierwszy w życiu wewnętrznego punktu odniesienia. Ponieważ każdy człowiek jest wyjątkowy, zadaniem terapeuty jest podążanie za klientem i dopasowanie się do jego indywidualnych potrzeb, zrozumienie jego świata i jego doświadczeń. Terapeuta widzi siebie jako facylitator wewnętrznych procesów klienta, przyjmuje postawę równości (stąd klient a nie pacjent), nie narzuca rozwiązań a raczej służy konsultacją i doświadczeniem.
Cel terapii
W podejściu humanistycznym bardzo ważne jest pojęcie samorealizacji i samoświadomości. Celem terapii zatem jest lepsze zrozumienie siebie, poszerzenie świadomości, poprawa jakości życia, uwolnienie się od lęku i frustracji, a także poprawa relacji z innymi, w szczególności z bliskimi osobami. Jest ona skoncentrowana na rozwoju klienta, na poznaniu prawdy o sobie, na usunięciu przeszkód w naturalnym procesie rozwoju. Ostatecznym celem terapii humanistycznej jest tak zwany człowiek samo-spełniony, osoba która funkcjonuje w pełni swoich możliwości, która wykorzystuje całkowicie swój własny potencjał. Taki człowiek rozumie swoje emocje, potrafi zaspokajać swoje potrzeby, pokładając głębokie zaufanie w samym sobie. Podejmuje on w pełni autonomiczne decyzje, z łatwością bierze odpowiedzialność za siebie, swoje myśli, uczucia i działania.
Jak mówił Rogers, osoby w pełni funkcjonalne to takie, które żyją w teraźniejszości, nie są obciążone przeszłością, żyją one wolnością, żyją z perspektywy całkowicie subiektywnej, w ścisłej konfrontacji egzystencjalnej z chwilą bieżącą. Ich osobowość stale ewoluuje, są otwarci na nowe doświadczenia i żyją w ścisłym kontakcie z wewnętrzną tendencją do rozwoju. Oczywiście, taka osoba to pewna koncepcja, ideał do którego można dążyć, niekoniecznie jest to opis Ciebie po zakończeniu psychoterapii. Nasi terapeuci w Centrum Integracji Psychologicznej rozumieją doskonale, że w terapii nie chodzi o osiągnięcie takiego ostatecznego stanu. Rozwój człowieka jest ciągły a osoba funkcjonująca w pełni to pewien symbol, reprezentujący podróż poprzez życie. Niemniej, jeśli taki ideał rezonuje z Twoim podejściem do życia, jeśli chcesz zapoczątkować albo rozwinąć już istniejący proces wewnętrznego wzrostu, zapraszamy do kontaktu tutaj.
Poczytaj więcej tutaj o różnych innych rodzajach psychoterapii:
You must be logged in to post a comment.